بررسی سازوکار جایگزینی توده گرانیتوئیدی بوئین-میاندشت با استفاده از روش بررسی ناهمگنی پذیرفتاری مغناطیسی (ams)

توده گرانیتوئیدی بوئین- میاندشت با وسعت تقریبی 40 کیلومتر مربع که در شمال جاده بوئین میاندشت -الیگودرز رخنمون دارد، در داخل سنگ‎های متاپلیتی درجه پایین تا متوسط تریاس بالایی- ژوراسیک زیرین زون سنندج - سیرجان جای گرفته است. این توده نفوذی دارای ترکیب دوگانه بوده، از یک قطب گوشته‎ایی با ترکیب گابرو – دیوریت، و یک قطب پوسته‎ایی با ترکیب آلکالی فلدسپار گرانیت تا لوکوگرانیت تشکیل شده است. برای اولین بار مطالعه ناهمگنی پذیرفتاری مغناطیسی این توده، در 65 ایستگاه و به کمک 225 مغزه جهت‎دار بررسی گردید. مطالعات انجام شده بر مبنای مقادیر پذیرفتاری اندازه‎گیری شده، نشان داد مقدار متوسط km بر حسب siµ برای گروه‎های سنگی بارز این توده بدین قرار می‎باشد: گابرو- دیوریت‎ها (769)، آلکالی ‎فلدسپار‎ گرانیت‎ها (158)، گرانیت‎های ریز دانه (120)، گرانیت‎های درشت‎ دانه (166) و لوکوگرانیت (34). مقدار km برای ترکیب فلسیک غالب این توده از siµ 500 کمتر بوده و در نتیجه، این توده در گروه گرانیتوئیدهای پارامغناطیس (µsi 500>km>0) قرار می‎گیرد، این نوع از گرانیتوئیدها معادل سری ایلمنیت (نوع s) می¬باشند. بیوتیت مهمترین حامل رفتار مغناطیسی در این سنگ‎هاست. دامنه تغییرات ناهمگنی مغناطیسی (p) بر حسب درصد در این توده بین 1 تا 15 متغیّر است. آلکالی‎ فلدسپار ‎گرانیت‎ها و گابرو- دیوریت‎ها، به ترتیب دارای بیشترین و کمترین مقادیر p هستند. بین شدت دگرشکلی و ناهمگنی پذیرفتاری مغناطیسی تقریباً ارتباط مستقیم و مثبتی وجود دارد. میزان تغییرات پارامتر شکل (t) بین 0/43- تا 0/85 در تغییر است. حدود 75 درصد از نمونه‎ها دارای t مثبت بوده و بیضوی مغناطیسی کلوچه‎ای نشان می¬دهند. این امر نشانگر غالب بودن برگوارگی در این توده است. وضعیت کلی خطواره‎های طیف فلسیک این توده دارای میانگین º 04/ º 183 و قطب برگوارگی کلی آن دارای مشخصات º54/ º 268 می‎باشند. قطب مافیک این توده نیز دارای خطوارگی میانگین º32/ º016 می‎باشد و مشخصات قطب برگواره‎های مغناطیسی آنها برابر º48/ º181 می‎باشد. با توجّه به اصول مطالعه فابریک‎های مغناطیسی، از جمله میل کم خطواره‎ها و شیب کم برگواره‎های مغناطیسی تودة گرانیتوئیدی بوئین- میاندشت به صورت یک سیل بزرگ جای گرفته است. جایگیری این تودة نفوذی در یک پهنه برشی راست¬بر انجام شده است. خاستگاه ساختاری تودة گرانیتوئیدی بوئین- میاندشت فضای کششی به وجود آمده در یک رژیم ترافشارشی می¬باشد. مطالعه دقیق مقاطع نازک تهیه شده نشان داد که: 1- ریزساخت‎های ماگمایی در بیشتر قسمت‎های این توده نفوذی مشاهده می‎شوند.2- ریزساختهای ساب ماگمایی در قسمت‎های شمالی، شمال‎غرب و به مقدار کمتر در قسمت جنوبی توده حضور دارند، 3- ریزساخت‎های ساب سالیدوس حالت جامد دمای بالا نسبت به سایر ریزساخت‎های این توده از فراوانی کمتری برخوردارند، 4- ریزساخت‎های حالت جامد دمای پایین در حواشی توده و قسمت‎های شمال و شمال‎غرب توده دیده می‎شوند، 5- میلونیت‎ها نیز در مناطق مرکزی و به سمت شمال و شمال‎غرب منطقه مشاهده می‎شوند. تمرکز شدت دگرشکلی در قسمت‎های شمال و شمال غرب این توده را، می‎توان به وجود زون‎های برشی و گسل‎خوردگی در این نواحی نسبت داد. ریزساخت‎های ماگمایی و حالت جامد دمای بالا همزمان با جایگیری توده، و ریزساخت‎های حالت جامد دمای پایین پس از جایگیری توده تشکیل شده‎اند و متأثر از تنش‎های تکتونیکی بعدی می‎باشد.